گل هایی که نان به سفره می دوزد - مجله آزمون اول

خبرنگاران- سحر جعفریان: دست روی گل های رنگارنگ نقش بسته روی پارچه سفید با آن نخ های معمولی می کشید و می گفت: مامان عظیم، چقدر قشنگ هستند این گل ها. چطوری درست شان کردی؟ به من هم یاد می دهی؟ و مادرعظیم لبخند زنان پاسخ می داد: باید عظیم شوی. آنقدر که بتوانی سوزن به دست بگیری، حتماً یادت می دهم. این آغاز علاقه به هنر گلدوزی برای فرزانه رضاعلی، 35 ساله، ساکن محله مهرآباد است که این روزها با آموزش به هنرجوها، بانوان سرپرست خانواده، سرش بسیار شلوغ است. این بانوی هنرمند هم محله ای با کارآفرینی و معرفی گلدوزی به عنوان یکی از مشاغل خانگی، سفره بسیاری را برکتِ نان بخشیده است. اکنون که کووید 19 خیلی ها را خانه نشین و کارگاه های آموزشی او را خلوت نموده، با هنرجوهایش دوخت و گلدوزی ماسک های متنوع را تجربه می نماید. صبح یکی از روزهای گرم مردادماه، مهمان کارگاه آموزشی جمع و جورش در سرای محله مهرآباد می شویم.

کارگاه های آموزشی گلدوزی مقدماتی و پیشرفته رضاعلی، این روزها به سبب رعایت فاصله فیزیکی و بهداشتی، بسیار کم جمعیت یا به صورت مجازی برگزار می گردد. برای همین، تعداد هنرجوهای امروز کارگاه نیز اندک است. رضاعلی فرصت استراحتی را که بین کارگاه ها پیدا می نماید، با دقت به سؤال ها پاسخ می دهد و می گوید: مادر عظیمم هر پارچه سفیدی را که پیدا می کرد با گلدوزی های هنرمندانه ای آنها را زینت می داد. من هم هر بار با شوق می نشستم و نگاهش می کردم. هنوز خیلی از کارهایش را به یادگار نگه داشته ام. به رحمت خدا که رفت، گلدوزی و علاقه به آن را چند سالی فراموش کردم. تا اینکه حدود سال 1389 بود که دوباره به این هنر پرداختم. این بار تصمیم گرفتم حرفه ای تر آن را دنبال کنم. برای همین، جست وجو کردم تا کلاس و کارگاه های آموزشی تخصصی پیدا کنم. متأسفانه در محله ما خبری از کارگاه های تخصصی این رشته هنری نبود. راستش الان هم خبری نیست. انگار هنر، فقط نقاشی و خیاطی و از این دست رشته های شناخته شده و عمومی است. در حالی که سلیقه ها و علاقه ها تغییر نموده اند و مدیران در حوزه های مرتبط باید به این سلیقه ها توجه نمایند. باید بسترهای آموزش تخصصی در همه رشته های هنری در دسترس باشد. نه اینکه برای آموزش مجبور باشیم کلی طی مسافت، هزینه، ترافیک و آلودگی را تحمل کنیم تا به مناطق بالای شهر برویم. خلاصه به هر سختی که بود دوره های تخصصی گلدوزی را در مجتمع های فنی و هنری معتبر در مناطق دیگر گذراندم و مدرک خود را گرفتم.

• علاقه و منبع درآمد

باکس نخ های گلدوزی و قیچی های نوک تیز کوتاه و بلند را از روی میز کارش جمع و پایه کارگاه چوبی اش (قاب دایره ای که پارچه را بین حلقه درونی و بیرونی آن ثابت نگه می دارند) را وصل می نماید و می گوید: مدرکم را که گرفتم، آغاز کردم به گلدوزی پارچه های نخی که معمولاً به عنوان سرویس آشپزخانه، رومیزی، روشوفاژی، روسماوری، حاشیه لباس هایی مانند مانتو، روسری، شال حتی کیف های دستی و خیلی وسایل پارچه ای دیگر استفاده می شد. خیلی زودتر از آنچه گمان می کردم همسایه ها و اقوامی که نمونه کارهایم را دیدند، سفارش دادند. تعدادی از دخترهای جوان هم علاقه نشان دادند و خواستند که به آنها آموزش دهم. من هم با هزار شوق استقبال می کردم. تا اینکه یکی از دوستان پیشنهاد آموزش در سرای محله مهرآباد را به من داد. کلاس های آموزشی سرای محله را که برگزار کردم، بسیار مورد توجه اهالی نهاده شد. بخشی از کلاس ها مربوط به بانوان سرپرست خانواده و بخشی دیگر افرادی بودند که به دنبال شرایط نامساعد اقتصادی ترجیح می دادند یک شغل خانگی داشته باشند. بسیاری از هنرجوهایم می گویند اوایل فقط به سبب کسب درآمد در کلاس های آموزشی شرکت می کردند ولی به مرور زمان به دلیل علاقه ای که در آنها شکل گرفته بود، می آمدند. همان علاقه موجب خلاقیت در هنرشان هم می شد.

• ماسک های گلدوزی برای بچه ها کار

کارآفرین هم محله ای که این روزها با مشارکت بیش از 30 بانوی دیگر به گلدوزی انواع ماسک های دوخته شده می پردازد، می گوید: از اسفند سال گذشته که کرونا شیوع پیدا کرد، کلاس های آموزشی ما بیشتر به شکل آنلاین و مجازی برگزار گردید. جز تعداد محدودی از کلاس ها که با جمعیت 2و 3 نفری تشکیل می گردد. البته رویه کار هم کمی تغییر نموده است. برای مثال، پس از ماندگاری کرونا و توصیه به هم زیستی موقت با این ویروس، تصمیم گرفتیم ماسک های پارچه ای فراوری شده بانوان دیگر درسراهای محله هم جوار را با گلدوزی، زیبا و روانه بازار فروش کنیم تا شهروندان تشویق به استفاده از ماسک شوند. به این ترتیب هم فرهنگ ماسک زدن نهادینه می گردد و هم اینکه خیلی از بانوان با تنوع بخشیدن به هنرشان، توانستند همچنان منبع درآمد خود را حفظ نمایند. رضاعلی ادامه می دهد: این میان تعدادی از علاقه مندان هم بوده اند که چون بضاعت اقتصادی خوبی نداشتند، به آنها به طور رایگان آموزش داده ام تا زکات هنر و تخصصم را بپردازم. به این زکات و برکت کار، آنقدر باور دارم که درباره ماسک های گلدوزی شده هم آنها را لحاظ می کنم. برای مثال، از هر 20 بسته ماسک گلدوزی شده، یک بسته را رایگان بین بچه ها کار و نیازمند توزیع می کنیم تا آنها نیز در این شرایط سخت تا حدودی از این ویروس خطرناک در امان بمانند.

• گلدوزی از آغاز تا امروز

گلدوزی یکی از روش های دیرینه برای آراستن لباس است که از حدود هزار سال پیش از میلاد حضرت مسیح(ع)، در کشورهای فعلی اروپایی شکل گرفت. قدمت این هنر در ایران نیز به دوران پیش از تشکیل حکومت صفویان می رسد چراکه به گواه تاریخ نویسان هنر، اوج به کارگیری و شکوفایی هنر گلدوزی، همین دوران حکمرانی صفویان بوده است. در آن موقع، لباس شاهان و درباریان را با نخ هایی گرانبها از ابریشم، طلا و نقره می آراستند و هنرمندان، این هنر اشرافی شده را در قالب لباس هایی فاخر به امپراتوری های اطراف صادر می کردند. ابزار اصلی و اولیه این هنر از ابتدا شامل پارچه، سوزن نازک، نخ (ابریشم و زر) و قیچی های ظریف بوده که این روزها با حفظ اصالت، ابزار دیگری مانند کارگاه (پلاستیکی، چوبی، بامبو و فایبر)، پایه کارگاه و انواع طرح های ژله ای و ترسیم گره های حرارتی و چاپی نیز به آنها اضافه شده است. در حال حاضر، گلدوزی به صورت دستی و ماشینی انجام می گردد.

تور سریلانکا: تور سریلانکا | تور ارزان قیمت سریلانکا، تور سریلانکا لحظه آخری، تور کلمبو بنتوتا

bestcanadatours.com: مجری سفرهای کانادا و آمریکا | مجری مستقیم کانادا و آمریکا، کارگزار سفر به کانادا و آمریکا